Η αναπαραγωγή, η εγκυμοσύνη και η γέννηση ενός παιδιού αφορούν βιολογικές διαδικασίες με πολύ σημαντικές ψυχολογικές προεκτάσεις στη ζωή ενός ανθρώπου και ενός ζευγαριού. Όταν κανείς αποφασίζει να κάνει ένα παιδί ή του τυχαίνει μία εγκυμοσύνη, καλείται να διαχειριστεί άγνωστες ή καινούργιες καταστάσεις και συχνά να πάρει αποφάσεις που θα καθορίσει τη δική του ζωή και τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, του παιδιού που θα αποκτήσει. Επίσης, έρχεται αντιμέτωπος με αλλαγές που επηρεάζουν ψυχολογικά τον ίδιο, τη σχέση με τον σύντροφό του και το περιβάλλον του αλλά και τον τρόπο ζωής του.


Πολύ συχνά αυτές οι ούτως ή άλλως περίπλοκες από συναισθηματικής άποψης διαδικασίες, περιπλέκονται ακόμη περισσότερο από προβλήματα και δυσκολίες όπως είναι η υπογονιμότητα, οι επαναλαμβανόμενες αποβολές, οι επιπλοκές της κύησης, τα διλήμματα που μπορεί να προκύψουν στον προγεννητικό έλεγχο. Σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις, η γυναίκα ή το ζευγάρι βασίζέται κατ’ αρχάς στον γιατρό του που είναι υπεύθυνος για τα ιατρικά ζητήματα, όμως παράλληλα είναι μάλλον απαραίτητο να λαμβάνει μία ψυχολογική υποστήριξη από τον ψυχολόγο που ειδικεύεται στην περιγεννητική ψυχολογία προκειμένου να αντιμετωπίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις συναισθηματικές δυσκολίες που απορρέουν από αυτές τις καταστάσεις οι οποίες κατά κανόνα είναι επίπονες. Αυτό διασφαλίζει ότι πέρα από το σώμα που είναι εκ των πραγμάτων στο προσκήνιο, θα δοθεί η απαραίτητη σημασία και φροντίδα και στον ψυχισμό.

Ειδικότερα για τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα σχετικά με τη γονεϊκότητα και την τεκνοποίηση, η ψυχαναλυτική προσέγγιση στη συμβουλευτική για την υπογονιμότητα και τις άλλες δυσκολίες στην απόκτηση παιδιού, μπορεί να προσφέρει το κατάλληλο πλαίσιο για την επεξεργασία και την ανάλυση τους με σκοπό την καλύτερη πορεία προς τον γονεϊκό ρόλο με τον τρόπο που είναι ταιριαστός και εφικτός για τον καθένα και παράλληλα τη διατήρηση της ψυχικής του ισορροπίας κατά τη διάρκεια των προσπαθειών ή της λήψης αποφάσεων που συχνά είναι δύσκολες. Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, μέσα στους σκοπούς της συμβουλευτικής είναι η αποδοχή της πραγματικότητας που μπορεί να σημαίνει ζωή χωρίς παιδί και που απαιτεί μία ιδιαίτερη ψυχική επεξεργασία από τη γυναίκα και το ζευγάρι προκειμένου να βρουν άλλα δημιουργικά ενδιαφέροντα και επιδιώξεις που θα μπουν στη θέση της γονεϊκότητας.